یک دستگاه ردیاب، بسته به نوع و کاربری آن، ممکن است از متنوعی اجزا و تکنولوژی‌ها تشکیل شود. اما در کل، یک ردیاب معمولاً از اجزا و ویژگی‌های زیر تشکیل شده است:
1. ماژول GPS یا GNSS (سیستم موقعیت‌یابی ماهواره‌ای): این ماژول‌ها از سیگنال‌های ماهواره‌ای مانند GPS، GLONASS، یا Galileo برای تعیین موقعیت دقیق دستگاه استفاده می‌کنند.
2. ماژول ارتباطی: بیشتر ردیاب‌ها دارای ماژول‌های ارتباطی مثل GSM، 3G، 4G، یا 5G هستند. این ماژول‌ها به دستگاه امکان ارسال اطلاعات به سرورها یا دستگاه‌های مالک از راه دور را می‌دهند.
3. واحد پردازشی: ردیاب‌ها دارای واحد پردازشی هستند که اطلاعات GPS را پردازش کرده و آن را برای ارسال ذخیره می‌کنند.
4. باتری یا منبع تغذیه: معمولاً ردیاب‌ها دارای باتری یا منبع تغذیه هستند که برق مورد نیاز را فراهم می‌کنند. باتری‌ها ممکن است داخلی باشند یا از منبع بیرونی تغذیه شوند.
5. آنتن GPS: برای دریافت سیگنال‌های ماهواره‌ای، یک آنتن GPS یا GNSS لازم است.
6. سنسورها: بعضی از ردیاب‌ها دارای سنسورهای متنوعی مانند شتاب‌سنج (accelerometer)، ژیروسکوپ (gyroscope)، دما و فشار هوا هستند. این سنسورها اطلاعات اضافی محیطی را اندازه‌گیری می‌کنند.
7. میکروفون و بلندگو (در برخی مدل‌ها): برخی از ردیاب‌ها دارای میکروفون و بلندگو هستند که ارتباط صوتی را امکان‌پذیر می‌کنند.
8. قطعات نرم‌افزاری: ردیاب‌ها از نرم‌افزار برای پردازش داده‌ها و ارسال آنها به سرورها یا دستگاه‌های مالک استفاده می‌کنند.
9. قاب: یک قاب فیزیکی به دستگاه ردیاب حمایت می‌کند و آن را از عوامل محیطی مثل آب، گرد و غبار محافظت می‌کند.
از طریق ترکیب این اجزا و تکنولوژی‌ها، دستگاه ردیاب قادر به تعیین مکان دقیق و ارسال اطلاعات به مالک یا سرور مربوطه می‌شود. این دستگاه‌ها در انواع مختلف موجودند و ممکن است برای مقاصد متنوعی مورد استفاده قرار بگیرند، از ردیاب خودرو تا ردیاب حیوانات و اشیاء قیمتی.